Beschrijving
UITVERKOCHT – Als je af en toe goed luistert hoor je het nog. De echo van de Feyenoordfans in De Kuip, die Ulrich van Gobbel toezingen, Uli, Uli. Vooral na zijn twee buitenlandse avonturen (Galatasaray en Southampton) was hij ongekend populair. Van Gobbel( 16-1-’71) was supersnel en ijzersterk. Hij speelde voor Oranje op het WK’94 en kwam in 1997 terug in de Kuip als een winnaar. Hij had voor zijn vertrek immers vier bekers en een landstitel bij de mooiste voetbalclub van Nederland gewonnen. Zijn snelheid was ongekend. Zelfs wereldkampioene Nelli Cooman was niet sneller op de 60 meter.
Toch was het leven van de goedlachse Surinaamse Nederlander niet altijd vrolijk. Een slepende heupblessure maakte te snel een einde aan zijn voetballoopbaan. In 2002 mocht hij nog de Uefa Cup vasthouden, maar voetballen ging niet meer. In 1999 won hij zijn tweede landstitel met Feyenoord. De veel te vroege dood van zijn vader, die zelfmoord pleegde en voor meer groot leed zorgde, had een enorme impact op het gezin Van Gobbel. De jonge Uli dreigde te ontsporen en werd als talentvolle jeugspeler weggestuurd bij NAC Hij had gestolen. Zijn geluk was de kennismaking met Frans Bouwmeester, die hem keihard liet trainen bij Willem II. Het bleek niet voor niets, want op 17-jarige leeftijd maakte hij zijn debuut. Uli ging in 2002 op zoek naar het juiste middel om te genezen van zijn heupblessure. Hij ging naar Suriname en hield zich bezig met Winti. Het hielp niet. In Nederland stapelden de problemen zich op. Hij kon niet met geld omgaan. Van Gobbel klopte aan bij het voetbalpensioenfonds CFK, maar die vergrootten zijn problemen. Ook kreeg hij een taakstraf voor het ‘stelen’ van zijn geleasde auto’s.
Van Gobbel heeft geleerd van de tegenslagen en gaat weer lachend door het leven. Hij is vader van vier kinderen en woont samen met zijn derde vrouw, die hij al vanaf zijn jongste jeugd kent. Niet al zijn problemen zijn voorbij, maar dat hij bij zijn Feyenoord op Varkenoord individuele trainingen kan geven doet hem weer lachen, schaterlachen. Luister maar goed als je bij De Kuip staat.
Jules van der Wardt (Eemnes 1959), sportjournalist vanaf 1982, eerst bij KRO Goal, daarna 1993-2005 NOS Studio Sport, 2005-2008 Eyeworks en sinds 2009 als zelfstandige. Tegenwoordig werkt hij onder andere als ‘vliegende keep’ voor De Perstribune, radio 1 Omroep Max. Hij schreef voor Sportweek en was hoofdredacteur van magazine Life After Football. Hij heeft vier sportboeken op zijn naam staan; samen met Martin Vriesema Honger naar Goud en Over de Grens, de biografie met Jimmy Floyd Hasselbaink en de sportroman Rugdekking.